Holisme: Dat alles onlosmakelijk met elkaar verbonden is; het één kan niet zonder het ander. Zoals de maan niet zonder de zon kan en eb niet zonder vloed, kan jouw voeding niet zonder zuurstof en stopt jouw ademhaling als je energie op is. Een topsporter traint en pakt zijn rust. Alles houdt zichzelf en elkaar in stand en met een duur woord noemen we dat homeostase. Prachtig toch, als je er zo over nadenkt.... Ik visualiseer dan altijd graag een rijtje marcherende celletjes, keurig in het ritme, lekker perfectionistisch. Heel veel van deze factoren en dingen doen we op de automatische piloot; óók handig geregeld. En als er één van deze factoren een beetje uit de maat loopt, een rebels celletje die zijn eigen ritme begint te marcheren, dan regelt het lichaam dat de boel weer terugkomt in één en hetzelfde ritme: BALANS. Dit gebeurt de hele dag, er is nooit een soort nulpunt. In de pas, uit de pas, correctie, balans, in de pas, uit de pas, correctie... etc etc. Maar wat nou als je lichaam ergens uit de pas gaat en de correctie is niet volledig, de balans is nog niet hersteld en de volgende rebel gaat uit de pas lopen. Je kan je dan voorstellen dat er heel langzaamaan een volledig rijtje cellen zijn eigen ritme gaat lopen (een happy hardcore ritme tussen allerlei pianoliedjes). In het begin nog om te lachen, maar na een tijdje wordt het irritant, gaan de buren klagen, wordt de politie gebeld en als het maar lang genoeg duurt met die relschoppers heb je de ME met een waterkanon in je straat. En exact dit, kan er ook in jouw lichaam gebeuren. Als je even gestrest bent is dat prima. Dan pak je je rust, herstel je weer, ben je weer in balans en kun je weer door. Maar ga je te snel weer door of is er nul tijd voor herstel, dan creëer je op de langere termijn de ME met waterkanon = ziektebeeld of ziekteverschijnselen. Wat ik altijd zo jammer vind is dat er nergens een sirene lamp gaat draaien zodra de boel niet terug gecorrigeerd wordt. Of, zoals een vriendin dat laatst zei; "in je auto gaat er toch ook een lampje op je dashboard branden? Waarom hebben wij dat niet? Dan weet je wanneer je even langs de garage moet, ipv wachten tot je met pech langs de kant staat..." Ik kon haar alleen maar gelijk geven. Hoe is het met jouw marcherende cellen? Heb je stiekem al klachten en zwaait er al een zwaailamp (maar kijk je gewoon nog even de andere kant op)? Sta je al met pech langs de weg? Of, en daar schreef ik recent een post over, had je al dikke pech, heeft de monteur al een diagnose gesteld en heb je nu een "leer er maar mee leven" situatie. Weet dat het nooit te laat is. Dat het lichaam magisch werkt en dat het zichzelf kan herstellen. MITS jij jezelf daartoe de ruimte geeft, de juiste factoren op orde brengt en je lijf van de juiste voedingsstoffen voorziet. Want een benzineauto rijdt óók niet op diesel..... toch?

De invloed van adrenaline en cortisol. Adrenaline is een stresshormoon welke wordt aangemaakt in jouw bijnieren. Dit maakt jouw lichaam aan bij een “gevaarlijke” situatie, maar je kent de adrenaline-boost ook van een rondje in de achtbaan of het moment voor je een presentatie geeft 😉 Het signaal dat je in actie moet komen en mogelijk moet vechten of vluchten. Als voorbeeld neem ik even de leeuw die achter je aanzit, dan wil je maar één ding en dat is overleven! Jij wil winnen van die leeuw, toch? Je komt in actie en brengt jezelf in veiligheid. Dat is het moment waarop de adrenaline weer uit je lijf gaat. Je merkt dan aan je fysieke gestel dat je rustiger wordt: je hartslag gaat omlaag, je ademhaling wordt rustiger en je handen worden minder klam. Je lichaam keert weer terug in rust. Stel dat dat nou niet gebeurt, dan gaat het lichaam van adrenaline over op cortisol. Het zorgt ervoor dat je, ondanks dat je je in een stresssituatie bevindt, je toch staande kunt blijven én door kunt blijven gaan. Neem als voorbeeld dat je de marathon loopt, dan moet je deze “stress” langer volhouden. Eenmaal over de finish begint dan het rusten (zoals ik hier doe op de foto na mijn winst op de 10EM in Valkenburg 😉) en na een aantal dagen ben je weer hersteld Let op: Piekeren valt óók onder stress! De continue gedachtestroom, de “waarom” vragen… dat hoofd wat maar niet uit wil. Je blijft vechten om controle over de situatie te krijgen. Resultaat? Je cortisolniveau blijft hoog, te hoog… En als je dat dagen, maanden of wel jaren volhouden, dan raak je gewoonweg uitgeput. Opgebrand. Over je toeren. Over de kook. Of zoals we dat hier thuis wel eens zeggen “over de zeik”. Herken jij jezelf hierin? Ben je onderweg naar overspannen of burn-out klachten? Of zit je inmiddels thuis? Dan is mijn nieuwe traject geschikt voor jou! We gaan aan de slag om jouw stresshormonen te verminderen (af te breken) en je gedachten tot rust te brengen. Zodat jij de winnaar wordt en niet de verliezer. Van inspannen naar Ont•Spannen Weer genieten van je leven🧡

Lekker comfortabel blijven we zitten in het bekende; je weet wat je hebt, niet wat je krijgt (of kan krijgen). We houden graag vast aan veilig en dat is eenieders goed recht om te doen. Ik ben nieuwsgierig. Ontdek graag en zou graag buiten de lijntjes willen kleuren. En geloof me, ik ben ook een mens, dat vind ik stiekem doodeng…. Want wat nou als… en stel nou dat…. In je hoofd maak je het vaak drie of zes keer groter dan het daadwerkelijk is. En tegen de tijd dat je het mogelijk zou kunnen doen is de mug een olifant geworden en “laten we het er wel bij zitten”. Als ik 7 jaar terug mijn artsen had geloofd dat “dit het was” en dat ik er maar mee moest leren leven. Dan had ik vandaag de dag nog steeds 23 uur per dag op bed gelegen. Donker, somber, pijn in mijn lijf, een hoofd als een flipperkast; slachtoffer van de gestelde diagnose. Ik heb geweigerd en ging op zoek. Al niet regulier, dan maar een andere (alternatieve) route en er zijn veel (heel veel) mensen die op mijn pad kwamen. Mij hielpen, mij de weg wezen en in mij geloofde. Geloof jij in jezelf? In je leven? Ben je tevreden met je leven? Ben jij een gelukkig leven waard? Geef eens eerlijk antwoord op deze vragen. Wat zou dan je antwoord zijn? Soms is het nodig om de boel even op te schudden. Je leven op zijn kop te houden, kijken wat er nog meer in zit. En dat werkt zo veel makkelijker als iemand je daar even bij helpt. Iemand die in je gelooft. Iemand die het niet vóór je doet, maar die je de weg wijst. Je hoeft niet aan de antidepressiva om weer gelukkig te worden. Je hoeft niet hard te werken voor een fijn en gelukkig leven! Écht niet! Ik leer het je, in mijn nieuwe traject! Haal jij al alles uit je leven? Of zou je graag verandering zien? En zo ja, wat dan? Durf jij jouw antwoord hieronder te delen? Ik ben benieuwd naar je reactie!

Dat een massage ontspannend is, dat weet iedereen! Dat een massage het autonome zenuwstelsel beïnvloedt; heeft iedereen vast ook wel eens gehoord?! Maar waarom is het nou eigenlijk écht zo goed voor je?! Even een lesje geschiedenis: Stel je wordt achterna gezeten door een hongerige, wilde tijger. Dan denken alle haren op jouw hoofd; wegwezen hier (een vlucht reactie). Je hartslag gaat omhoog, je spieren worden klaargemaakt om te rennen en alle energiesystemen worden erop ingericht dat je letterlijk kunt rennen voor je leven. Op dat moment is er geen tijd om even lekker die omelet, kommetje havermout of groene salade te gaan zitten verteren, je hebt op dat moment een andere prioriteit. Je spijsvertering gaat in de “spaar-stand” modus. Je rent voor je leven en de hongerige wilde tijger kan je niet bijhouden, ziet een schaap om op te eten en jij vlucht hijgend in een boom. Je hartslag bonkt in je hoofd en je lichaam voelt warm en bijna trillend aan. Na een tijdje is het gevaar geweken en kun je veilig naar beneden om in de schaduw uit te gaan rusten. De hartslag daalt, je haalt weer rustig adem en de energie verdeelt zich weer, zodat ook de spijsvertering op gang kan komen. Je bent trots dat je het hebt overleefd en met een tevreden gevoel val je in slaap. Het proces van “aan” gaan gebeurt vaak via een prikkel van buitenaf; vroeger was het een wilde, hongerige tijger. Vandaag de dag is het je telefoon, de baas die wat van je wil, de collega die boos kijkt, je partner die zich afvraagt hoe laat het eten klaar is (en jij staat nog zeker 2 uur in de file), dat cadeau wat je nog moet kopen en over 5 minuten gaan de winkels dicht; je hebt wel een beeld bij, toch? We noemen dit het sympathische zenuwstelsel, ook wel willekeurige zenuwstelsel wat betekent dat wij het zelf kunnen besturen; denk bijv. aan hoe je je voelt bij de start van een wedstrijd of vlak voor een belangrijke presentatie. Het proces van “uit” gaan regelt zich via het autonome zenuwstelsel ook wel onwillekeurige zenuwstelsel, wat betekent dat het zich veel lastiger laat besturen. En hier komt de “waarom” massage om de hoek kijken. Massage geeft de signalen aan het autonome zenuwstelsel dat het “oké” is! Dat het veilig is. Dat het lichaam tot rust kan en mag komen, dat het mag gaan herstellen. Waardoor het stress, spanning, angst, spijverteringsklachten en fysieke klachten vermindert. Het is zelfs in steeds meer onderzoeken bewezen dat door massage er een toename van witte bloedcellen plaatsvindt, waardoor het lichaam sneller op ziekteverwekkers reageert en het je immuunsysteem versterkt. Heel vaak hoor ik mensen zeggen “ja heerlijk, ik maak binnenkort een afspraak hoor, want nu heb ik het nog even te druk, straks is het wat rustiger…” En ik denk dan: als je het al druk hebt, je staat al die tijd al AAN, waar wacht je dan op? Tot het rustiger wordt? Tot je hebt ontdekt hoe je UIT kan gaan… Ga jij, met je drukke agenda, nog een tijdje zelf op zoek naar je relax-moment? Of zie ik je binnenkort op de massagetafel?